Türk albayı Türk ordusunu

[iputisamo]

Türk albayı Türk ordusunu vurmuş gibi acı bir olay.............Hasan Demir

Gazeteleri okur, televizyon haberlerini seyrederken aklıma hep Milli Mücadele kahramanları geliyor. En çok da Mareşal Fevzi üakmak..

Niye mi!..

Albay Aziz Ergen emekli oluyor bir kitap yazıyor, milletin kafası karışıyor. Irak''ın kuzeyinde ABD''li albayı soydum, korkudan tir tir titrettim, diyor. Akşam televizyonlarda ABD''li albayı görüyoruz, pek çok "Türkiyeli"den daha iyi Türkçe konuşuyor, "Hayır" diyor, "Terlemiştim, kurşun geçirmez ceketimi ve altındaki terli gömleğimi çıkararak terini sıktım, ağaca astım. Hava kararırken ortalık serinlemiş ve beni üşütmeye başlamıştı, kuruyan gömleğimi giydim. Pantolonumu hiç çıkarmadım. Kimse üstümüzü aramadı, soyunmamızı ima dahi etmedi.."

Albay Ergen''in kendi şahidi korucu başı İhsan Ediş ABD''li albayı doğruluyor:

"-ABD''li albay çok terlediğini ve iç çamaşırlarını çıkarmak istediğini belirterek izin istedi. Biz izin verdikten sonra iç çamaşırlarını çıkararak ağaca astı. Daha sonra ağaca astığı kuruyan iç çamaşırlarını giydi, 20 kişilik grubuyla birlikte geri döndü."

şimdi ben kime inanacağım?..

Birileri, "Sen tabi ki Türk albaya inanacaksın. Yoksa korucu başı ile Amerikalıya mı inanıyorsun!" diyebilir, tamam da, Türk Genelkurmayı da aynı şeyi söylüyor, "O gün o bölgede Amerikalı Albay ve beraberindekilerle bir boğuşma olmadı, ABD bir albay soyulup çırılçıplak bırakılmadı!" diyor. Yani, "ABD''li albayı soydum, soğuktan tir tir titrettim" demeye getiren emekli Albay Aziz Ergen''in yazdıklarını doğrulayacak kendinden başka şahidi yok gibiğ

Türk albayın yazdıklarını Türk Genelkurmayı tekzip ediyor. "üuval giyen askerden" sonra bir de "doğru söylemeyen" asker durumuna düştük; Açık söyleyeyim bu eğitim zayiatından da, PKK kurşunuyla can vermekten de acı bir şey. Kardeşim, yazdıkların doğru da olsa, ispat edemeyeceğin şeyler işte böyle bumerang gibi geliyor seni ve temsil ettiğin kurumu örseliyor. İşte bütün bu gelişmeleri takip ederken aklıma Mareşal Fevzi üakmak''ın gelmesi de bu yüzdenğ

Gazeteci Münir Egeli yanılmıyorsam 1949 yılının 30 Ağustos öncesi Mareşal Fevzi üakmak''ı Erenköy''deki evinde ziyaret ediyor. Maksadı ona Milli Mücadele''yi anlattırmak ve o gün çalıştığı Millet gazetesinde de bu anıları yayımlamak. Münir Egeli o gün için öyle sıradan bir gazeteci değil. üakmak''ı ziyaretinden çeyrek yüzyıl önce de Paris civarındaki şatosunda Marn kahramanı Fransız Mareşali Foş''u ziyaret etmiş bir kalem.

Diyor ki Egeli:

"Atatürk''ün büyük silah arkadaşı, 30 Ağustos Bayramı''nın mareşali beni iltifatlarla kabul etti. Kendilerini son defa on yıl önce Atatürk''le beraber görmüştüm. Millet''te nakledilmek üzere birkaç hatıra rica ettim."

Burada duruyor, düşünüyorum. PKK ile mücadele ettikten sonra emekli olmuş askerlerin kitaplarında yazdıkları geliyor gözümün önüne bir de Fevzi üakmak''ın yaptıkları. Mareşal, sadece bulunduğu görev ve cepheleri, aldığı, sonra elinden geri alınan rütbeleri ve sonra bunları tekrar geri alışını tarih sırasıyla alt alta yazsa kalın bir cilt kitap olur. Hele Milli Mücadele esnasında yaşadıklarının yüzde birini dillendirse herhalde bunları anlatmak birkaç gün sürer.

Ama o bakınız Egeli''nin bu sorusuna ne cevap veriyor:

"- Zafer dediler, milletin zaferidir. Ben bu zaferin herhangi bir işçisiyim. Bundan kendime bir övünme hissesi çıkarmaya hakkım olduğunu sanmıyorum."

Egeli ısrar ediyor:

"- Yalnız çok sayın Mareşalim, tarih, Atatürk''ün o zaferden sonra size mareşalliği tebliğ ettiğini yazıyor. Afyon abidesinin üzerindeki kabartmaların krokilerini heykeltıraşa Atatürk''ün ilham ettiğinin bir naçiz şahidi huzurunuzdadırğ"


Mareşal, "Evet" diyor, "Heykeltıraş o vakit bana gelmiş, masaya yumruğumu koydurtarak fotoğraflarımı almıştı."

Mareşal Fevzi üakmak hiç ama hiçbir şekilde kendini öne çıkartmıyor. Bütün ısrarlara karşı verdiği tek cevap şöyle:

"- Bu harpte kanlarını ve canlarını vererek bu zaferi kazanan Mehmetlerden fazla benim adımın yeri olur mu!.."

Gazeteci Egeli, Mareşalin koyu lacivert, orta boy bir defter olan "savaş günlüğü"nden "kati darbe" olan 30 Ağustos gününün kaydedildiği satırları yazma iznini kopartıyor.

İşte o satırlar:

"30 Ağustosta Başkumandan cephenin güneyinde Birinci Ordu mıntıkasına ilerlediği sırada ben de kuzeyine ilerledim. Ekret-Beşkarış-Kurtköy''ü dolaşarak İkinci Ordu ve Süvari Kolordusu ile irtibatı temin edip emirleri tebliğ ettim. Bu sabah ordumuzun aldığı Dumlupınar''a gelerek Başkumandanla buluştuk ve geceyi burada geçirdik. Bugün kat''i darbe günü idi."

Egeli, "Bu kadar büyük işlerin bu kadar kısa ve basit ifadesini dahi dinleyenlere nasip olacak bir ürperme ile kaydediyordum" notunu düşüyor ve Mareşal Fevzi üakmak''ın "savaş günlüğünden" aktarmasını sürdürüyor:

"1 Eylülde düşman sarıldı. Düşmanın on ikinci ve dördüncü fırka kumandanları esir edildi. Kıtaatımız Uşak''a girdi."

Ne kadar "sıradan gibi" anlatılıyor görüyorsunuzğ Bir o nesle bakın, bir de bizim nesle. İçimizden biri o günlerin herhangi bir "beş dakikasını" yaşasaydı bugün o "beş dakikayı" yaza çize beş cilde sığdıramaz, sözü sonunda muhtemelen, "Milli Mücadele ben olmasaydım belki de başarılmazdı" demeye getirirdiğ

Sözün özü, işin yerini lafın aldığı günlerde yaşıyoruzğ

Allah(c.c.) akıbetimizi hayr''eylesinğ