KüRTLERÝN TüRKLüÐü-4
Kategori: toplumsal
Ruslarýn bu uðurdaki gerçek niyet ve ülküleri, ðFýrat boylarýnda Rus Kazaklarý ile Mujiklerini yerleþtirmekð yani buralarý da, koca Kýrým ülkesi, Kuban Boylarý ve Karadeniz doðusu gibi Ruslaþtýrarak, Ýskenderun ile Basra Körfezlerine çýkmaktý. Ruslarýn bu gizli planýný, 1916ðda Trabzon, Erzurum, Bingöl, Muþ, Bitlis ve Van istila ederken çok heyecanlanarak, üar II. Nikolayðdan , artýk ðErmenistan Muhtariyetiðnin Ýlanýnýð yýldýrým telgraflarla isteyen Ermeni ileri gelenlerine, Hariciye Nazýrý Sazonofðun verdiði kýsa cevaptan anlýyoruz. üar adýna Sazonof, Tiflisðteki Genel Valiye gönderdiði telgrafta : ðRusyaðya, Ermenisiz Ermenistan lazýmdýr. Fýrat boylarýna, Rus Kazaklarý yerleþtirecektir.ð Diyerek, bunun Ermenilere duyurulmasý isteniyordu. Esasen Ruslarýn 1915-1916 yýllarýnda Sarýkamýþðtan Erzurumða ve Erzincanða doðru Kara býyýk Köyüne, Aras boyundaki Nah çývandaki þan tahtýndan da, Makü-Beyazýt-Kara köseð ye uzatýlan dekovil yolunu, Vanðýn Ernis Ýskelesine ulaþtýrarak, yerleþme hazýrlýðý sýrasýnda; Rusyaðda köylü- Müjik ileri gelenlerini de, Murat ile Fýrat boylarýnda yerleþecekleri köyleri ve topraklarý beðenmek üzere, Rus Kafkas Ordularý gerilerinde, hususi bir özenme ile dolaþtýrdýklarýný biliyoruz. Bunu,1914-1917 arasýnda Anadoluðyu istilaya giriþen, Rus Kafkas Ordusu ðHarekat Dairesi Baþkanýð Moslofskyðnin, Emekli Yarbay Nazmi tarafýndan Rusçaðdan çevrilen ve Harp Tarihi Encümenince, 1935ðte Ankaraðda tenkitleriyle birlikte bastýrýlan ðGeneral Maslofskiðnin Umumi Harpte Kafkas Cephesið adlý kitaptaki haberlerden de öðreniyoruz.

Ruslar, Türkiyeðyi de parçalamak için ðKürtlerð üzerinde çalýþan gizli büronun baþýna, V.Minorksyðyi getirmiþ ve 1910-1915 arasýnda bunu; Güney Azerbaycan þimdi Rizaiyye denilen Urmiye þehrinde Konsolos olarak vazifelendirmiþlerdi. Sonra Vasil Nikitin, ürmiyede buna halef olmuþ; Rusya baþkentine alýnan V.Minorksy, 1915ðte Rus Genelkurmay Basýmevinde gizli basýlan ve numaralanarak Kurmaylara daðýtýlan ðKürtlerð adlý bir kitabý yazmýþtýr. Bunda, Ýskenderun ile Basra Körfezlerine doðru ilerleyecek olan Rus Ordularýnýn, yol boyundaki Kürtlerden nasýl faydalanacaklarý, inceden inceye yazýlmýþtýr. üzerinde, ðüok gizli ve hizmet mahsusturð kaydý bulunan Minorksyðnin bu eserini, 1917 Rus Ýhtilalinden sonra, Hocam A.Zeki Velidi Toganðýn görüp okuduðu, kendi hatýralarýnda yazýlýdýr.

Ýþte bu Rus diplomatý Vlademir Minorksy ile Vasil Nikitin, Bolþevik Ýhtilalinden sonra, yeni rejim aleyhtarlarý arasýnda Avrupaðya geçmiþ ve birincisi, ðProfesörð sýfatý ile Londraðda, öteki de Parisðte yerleþerek, yine Moskovaðdan Sovyetlerin ðKürtler Masasýndanð aldýklarý talimata göre, yayýn ve propagandalarýna devam etmiþlerdir. Avrupaðda üç dilde çýkan ðÝslam Ansiklopedisindeð 1927ðde V.Minorksy ðKürtlerð maddesini yazmýþ ve bunlarýn Türklükle ilgili yönlerini, kasýtlý olarak atlamýþ veya hiç görmezlikten gelmiþtir.Yine bu V.Minorksy,1923-1926 yýllarýnda ki ðMusul Meselesið sýrasýnda, Türkiye aleyhinde olarak Ýngiltere hariciyesine,dosyalar dolusu belgeler ve haberler vermiþtir. Ne yazýk ki, Ýstanbul üniversitesi Edebiyat Fakültesiðnde Milli Eðitim Bakanlýðýðnýn resmen ðMurahhas Heyetð saydýðý dört kiþilik bir Profesörler Kurulunun idaresinde : Dilimize çevirme, telif ve tadillerle çýkan Türkçe ðÝslam Ansiklopedisiðnde, 1955 yýlýnda basýlan ðKürtlerð maddesi, 1927ðde yazdýðý gibi ve kendi imzasý ile çýkmýþtýr!... Bu da, üniversitemizdeki milli ve ilmi bir gafletin, acýklý bir örneðidir. Halbuki ayný V.Minorksy, 1983ðte Brükselðdeki ðMilletlerarasý XX.Müsteþrikler Kongresiðnde okuduðu bir ðtebliððde, Dicle Kürtlerinin köklerini %50 doðru olarak gösterip, ðMedo Skytheð yani, Ýranlý medyalýlar ile (Turanlý) Ýskit (Saka) kavimlerinden geldiðini ileri sürmüþtür. Ancak, 1955ðte çýkan Türkçe ðÝslam Ansiklopedisiðnde, V.Minorksyðnin bu yeni araþtýrma ve tezinden bile bahsedilmemiþtir... V.Minorksyðnin 1938ðdeki tebliðinde Kürtlerin Ýskit/Saka adlý atlý göçebe ve yaman okçu olan cihangir bir kavimden kaldýðýný ileri sürmesi, M.ü. VII. Yüzyýlda Sakalarýn Kafkaslarý aþarak Aras ve Dicle boylarýna yayýlmalarýndan önceleri, Urartu ve Asurlu gibi iki düþman ve pek çok yazýlý belge býrakan devletin yýllýk ve yazýtlarýnda, hiçbir zaman ðKürtð veya buna benzer bir addaki savaþçý uruðun anýlmamasý; ve ancak Saka/Ýskit akýný ve ünasya hakimiyetinden sonra bunlarýn ortaya çýkmasýndandýr. Londraðya yerleþmiþ Arþak Safrastyan adlý bir Ermeniðde, 1948ðde Kürtler üzerine yazdýðý Ýngilizce kitabýnda, bunlarýn atalarýnýn, ðyaman savaþçý Ýskit okçularýð olduðunu itiraf etmiþtir. üünkü, M.ü. V.Yüzyýlda Herodotðun ðPaktukð (Bokht-an/Bokht-lar/Bogd-uz) ve M.ü. 401ðde Ksenofðun ðKardukð diye tanýdýðý, Dicle Kürtleri atalarýnýn adlarý, M.ü. X.-VII. Yüzyýllarýnda Van Gölü çevresinde , Dicle baþlarýnda ve Zapsularý boyunda sýk sýk savaþarak, adým baþý denecek derecede bol çiviyazýlý anýtlar, baþkentlerinde de yýllýklar ve sefer haberleri gibi belgeler býrakan Urartulu ve Asurlulardan kalma belgeler ile, daha eski Mezopotamya çivi yazýlý kaynaklarýnda, asla bulunmamaktadýr.

Ancak, savaþçý atlý göçebe Saka/Ýskit akýnlarýndan ve onlarýn ünasya hakimiyetinden sonra, Medyalý ve Persli gibi Ýranlýlardan apayrý atlý göçebelere rastlanýyor.Demin arz ettiðimiz gibi, M.ü. VII. Yüzyýl baþlarýnda Azak Denizi çevresinde Kimmerlerði yurtlarýndan çýkarýp kovalayan Saka (Ýskit) Türkleri, M.ü. 680 ve 665 yýllarýnda güçlü ve kalabalýk iki göç kolu halinde, Kür ile Aras boylarýna geçip, Anadolu ile Azerbaycanða yayýldýlar. Bu göçlerden iki yüzyýl sonralarý Anadolu ile Ýranðý gezip görmüþ olan Yunanlý Herodot, ünlü ðTarihð inde diyor ki, bütün Ýran Anadolu, Suriye ve Mezotopamðya gibi ðAsyað topraklarýnda ðyirmi sekiz yýl hükmeden Ýskitlerðin (doðuda Tanrý daðlarýndan, batýda Karpatlarða varýnca hakim olan) cihangir paþalarý Madyas (çiviyazýlý Asur kaynaklarýnda ðMoldavað, Ýran din kitabý ve þehname-mesinde, Oðuzlarýn destanlarýnda ðAfrasyabð Doðu ðTürkleri Uygur ve Karahanlýlarðda ðAlp-Er Tongað) denilen kiþi ile, Ýskit ileri gelenlerini,Medyalý (tabi kýral) Keyaksar (Key-Husrev) bir þölene çaðrýlarak, hile ile hepsini sarhoþ ettikten sonra, önceden verilen karara göre, derhal öldürterek, Ýskitlerin hakimiyetini sona erdirip, Medyayý istiklale ve imparatorluk kurmaya ulaþtýrdý.

Herodotðun yerli hatýralara göre anlattýðý bu hadise öteki Ýran ve Asurlu kaynaklarýna göre M.ü. 626 yazýnda ve ürmiye Gölü kýyýsýnda geçmiþtir.Böylece hile ve namertlikle Saka/Ýskit hakimiyetini ünasyada yýkan Medyalýlar 626 da istiklal kazanarak Ýkinci-Babil devletiyle anlaþýp Asurlularýn son kalýntýsýný ortadan kaldýrmýþ (612-606) ve Van ð Toprak kalesi yerindeki son Urartularý da yýkmýþ; Kýzýl ýrmaða kadar Anadoluðya hakim olup geniþ bir imparatorluk kurmuþlardýr. M.ü. 550 yýlýnda Medyalýlarýn yerine geçen Pers (Fars) soyundan Akameniþ sülalesi, Ýranða hakim olup imparatorluðu geniþletmiþlerdir.Persli I.Dara (M.ü.522-485) çaðýndaki büyük Ýran imparatorluðu ülkeleri 20 ðSatraplýkð (iç iþlerinde serbest elbeðliði) bölgesine ayrýlmýþtý.Bu Satraplýklarýn sýrasýný ve içindeki kavimler ile bunlarýn Ýranða ödedikleri yýllýk vergiyi, Herodot diyor ki XIII. Satraplakta:ðPaktuk (Bokht-an denilen ve Van gölü güneyindeki Doðu- Dicleðye ðBohtan /Botanð adýný verdiren Hakkari ile Zap boylarýndaki Dicle- Kürtleri atalarý), Armenya (Bitlis ðMuþ ðTunceli çevresi gibi ðYukarý-ülkeð denilen yerlerin bu anlamdaki aramica adý) ve Patnos- üksenosða (Karadenizðe) kadarki komþu ülkeler (Erzincan,Gümüþhane,Giresun bölgeleri) halkýndan alýnan meblað dört yüz talen(100 bin Ýngiliz lirasý)idið

Alman bilginlerinden Nöldekeðnin de belirttiði gibi Herodotðun andýðý bu ðPaktukð uruðu Ortaçaðda Süryanice kaynaklarýnda ðBokhtayeð ve Arapça eserlerde ðBukhtiyyeð denilen Kurmanç/Dicle-KürleriðninðBokhtan/Bokhtið(kýsaltmasý: Botan/Boti) denilen büyük kolunun atalarýndan ibaret olup ðBohtanð ýrmaðýda öteden beri bunlarýn adýyla anýlýr. Biraz sonrada uruk adýnýn 24 Oðuz Boyundan ve iç-Oðuz/üç-Oktar kolundan ðboðd-uzðlardan sayýldýðýný göreceðiz.Yine Herodot M.ü. 480 yýlýnda Boðazlarý geçerek Yunanistanðý istila eden Ýran ordularý içinde müttefik ve altý uruklarý anlatýrken Paktuklarýn Aras ýrmaðý güneyinde ve Tebriz þehri kuzeyinde (þimdiki ðKaradaðð bölgesinde ve ðKarasuð üzerinde ) yerleþmiþ bulunan kolunun ðPaktialýð adý ile anýldýðýný; bunlarýn ðdil,giyim ðkuþam ve silahlar bakýmýndan Persli-Ýranlýlardan ayrý olduklarýðný bilhassa belirtmiþtir. Bundan ðPaktukðlar ile adaþ ve urukdaþlarý ðPaktialýlarðýn Ýranlýlardan apayrý giyim-kuþam sahibi olup kendi dilleriyle konuþtuklarýný öðreniyoruz. Herodotð tan 600 yýl sonra da Dicle-Kürtlerinin hakim sülalesi yine ðBokhtlarð dan olup Perslere karþý çok düþmanlýk göstermiþ ve savaþarak karþý koymuþlardýr.

Perslerden Sasanlý sülalesini kuran I.Ardeþir, Ýranðdaki Büyük ðArþaklý (Part) sülalesini yakýp M.S. 226 da Azerbaycan ile Doðu ðAnadoluðdaki Küçük-Arþaklýlar (53-429) ülkesine de saldýrmýþtý. Bu sýrada KüçükðArþaklýlar birliðindeki elbeðlilikleriðnden, Farsça ðKarnamakð ta ðHeftan ð Bokhtð diye geçen ðYedi- Bokhtð yani 7 Bokhutlu Birliðinin elbeðisini ðMadigð i, 226 yazýnda I. Ardeþir öldürülmüþtü.Ýran kaynaklarýndan alarak bu hadiseyi nakleden Taberi, Sasanlý I. Ardeþir tarafýndan, savaþta öldürülen bu elbeðilinðHeftan ð Bokht un Ejderha-Melikið(yani,Yedi Bokht birliðinin Ejderha sayýla Elbeyisi) diye tanýndýðýný belirtir. Taberiðdeki bu ðEjderhað deyimi biraz sonra göreceðimiz Dede korkut Oðuz namelerinde Kürtlerin elbeyiðleri sülalesine ðAdemiler(Ýnsanoðlu) Avranýð (Ejderhasýð denilmesindeki geleneðe uymaktadýr. üobanlýklarý ile tanýndýklarý Erciþ çevresinden gelip, Ahlat, Bitlis, Diyarbakýr Siirt bölgelerinde ve Bizans sýnýrýnda Abbaslýlara baðlý, ðMervanoðullarýð (985-1085 adlý bir Ýslam emirliði kuran ailede, Kürtlerin ðüar Bokhtið(Dört Bokhtlu) adlý boylar birliðinden çýkmadýr.

XII. yüzyýlda Mafarkýn (Silvanðdan) yetiþme Ýbnðül ð Azrak tarafýndan bunlarýn kökleri, ðüar Bokhti Kürtlerindenð gösterilmiþtir.

Halk arasýnda öteden beri, Bohtan çayý ile Dicle haburu arasýnda kalan Dicle solundaki daðlýk bölgeye,ðBokhan/Botanð denilmekte olup, merkezi Eruh sayýlýrdý.Ýranðda doðup, 1578ðde Osmanlý hizmetine girerek atalarýnýn ocaklýk yurdu Bitlis sancak beyi olan þeref han, eþraf ve boy beyleri ile görüþerek, birtakým kale beylerine de, anketli elçiler göndererek Kürt boy ve oymaklarý ile beylerinin ilk defa tarihini yazdýðý ðþeref nameyið,ðbütün Kürmanç kütlesinin,Bokht ile Becen adlý kardeþ sayýlan iki ulu atadan türediklerinið anlatan milli inanýþý tespit etmiþtir.XVI. yüzyýl sonlarýna deðin bütün Dicle Kürtleri , bu yüzden ðBokhti/Bokhtanð ve ðBeceneviðð (Ýbnülesir gibi Arapça kaynaklarda ðBeçenelið den bozma olarak ðBeçeneviyyeðdenilen) iki ana kola ayrýlýyordu. Son 300-350 yýldan beri Bokhtulara, ðZilanð (ovalýlar) ve Becevililere de ðMilanð (Bel /Dað Beyliler/ Daðlýlar) denilmesi adet olmuþtur. ðBokht-anð (Bokht-lar) kolu, El beylerini çýkaran üstün boy olarak Dede Korkut Oðuz namelerinde, ðBogd-uzð (Bogd-lar) kütüðü ile 24 Oðuzlardan üç oklar koluðundan gösterilir.

Herodotðun, Ýranða baðlý Satraplýklarý gösteren resmi kaynaklardan alarak bildirdiði Dicleðnin doðu kolu boyundaki ðPaktukð (Pakt-lar/Bokth-lar)uruðu yurdun dan, M.ü. 401 sonlarýnda Helenli ðOn binler ordusuð ile geçen artçý kumandaný Ksenefon, buralar halkýný ðKardukð(Kard-lar/Kordlar) diye tanýmýþtýr.Bu deyim,buradaki halkýn toplayýcý milli adý olup,Herodotðun andýðýðPandukðise, hakim boyun ve sülalenin adýndan ibarettir.Eski Asurlu merkezi Ninova (Musul) bölgesinden kuzeye yönelen On binler Ordusuna kýlavuz tutulan yerli halk,Ortaçað Asurlu Süryanilerðin KürtlereðKardað demesi gibi ðOð sesini ðAð ya çevirmiþ olarak ðKordukð yerine, kýlavuzluk ettiði Elenlere bunlarý ðKardukð diye tanýtmýþa benziyor..üünkü Ksenofonðdan 70 yýl sonra Mekodonyalý Ýskenderðin Dicleðnin yukarý kesiminden geçerek Arbela(Erbil) üzerine varan ordusundaki Yunanlý müelllifler,Dicle solunda (doðusunda)ki daðlarýðGordya Daðlarýð adý ile tanýmýþ ve yazýlmýþlardýr.Amasyal,Strabonðda, Miladýn ilk yýllarýnda, Dicle Kürtleri bölgesini, ðGord-yenð (Gord yurdu)adý ile anýlýyor.

Dicle Kürtleriðnin, Herodotðun, ðdil ve giyim-kuþam ile silahlar bakýmýndan Persli/Ýranlýlardan ayrý olduklarýnýð belirtmesi gibi, Ksenosofðda, ðKarduklarðýn, Ýranlýlardan bambaþka soydan ve onlara çok düþman olduklarýný, bir tanýk olarak anlatmýþtýr. Ksenofonðun ðAnabasisð adlý kitabýnda, bu uðurda verdiði bilgiler þöyle sýralanabilir:

· Daðlarda oturan çok savaþçý ve pek çevik Karduklar, Ýran þahýnýn düþmaný olup; ona tabi deðillerdir.

· Bir defasýnda 120 binlik bir Ýran ordusu, bunlarýn ülkesine sapmýþ, (çok balkanlýk olduðundan, yerlilerin de kýrmasý ile) bir teki bile geriye dönemeden mahvolmuþtur.

· Ok atmada (Saka/Ýskitler gibi) çok mahir olan Karduklarýn yaylarý, üç kol uzunluðunda olup, iki koldan uzun olan keskin oklarýný atmak için, (yalnýz Ýskitlerde görülen bir usulle) sol ayaklarýnýn yardýmý ile gerilen yaylardan fýrlayan oklarý, zýrh ve kalkanlarý bile deliyordu.

· (Güneyden kuzeye doðru yürüyen) Helen ordusunun, her gün savaþarak, yedi günde güçlükle geçtikleri Karduklarýn Yurdu ile Armanya arasýnda, Kentrites(Bohtan) ýrmaðý (Batý Dicreðye karýþacaðý Siirt altýndaki ovada) iki pletron (73,66 metre) geniþliðinde olup, bu iki ülke arasýnda, sýnýrý teþkil ediyordu. Armenyalýlar ile sýk sýk savaþan Karduklar yüzünden , ýrmaðýn buradaki boyunun iki yakasýnda da köyler kurulamamýþtý.

Ksenofonðun tanýk olarak verdiði bu bilgilerden, Kürmançlarýn atalarý ðKarduklarýnðÝranlýlardan apayrý ve onlara çok düþman olup, müstakil yaþadýklarýný öðreniyoruz. Bu bakýmdan, Herodot ile Ksenofon gibi gezip gören tanýklar tarafýndan verilen bilgiler birbirini tutmakta ve tamamlamaktadýr. Böyle iken, Milli Mücadele yýllarýmýzda, millete hainlik ederek, emperyalist düþmanlardan para alarak satýlan bedir hanili Kardeþlerin (bilhassa bugün bile Moskovaðdan vazifeli gelen genç bir Rus kadýný, metres edinen ve onun yedeðinde olan Kam uran Ali Bedir Khanðýn), bir zamanlar Suriye ve Beyrutðta, sonra da Parisðte çýkardýklarý dergi ve broþürlerdeki : Kürtlerin, ðHint Avrupalýð ve Ýranlýlar kolunda geldiði yalanýna, kaynaklar ile atalar inanýþ ve geleneðinden bi haber aydýn geçinen kiþilerden inananlar olmuþ ve yurdumuzda bile, bu yolda yayýnlarla gerçeði tahrifte fayda umanlar çýkmýþtýr!...

Milattan önceleri olduðu gibi Hz.Ýsaðdan çok sonralarý da Dicle Kürtleri, Ýranlý Perslere çok düþman olarak yaþamýþ ve onlarýn kýrgýn ile zulümlerine uðramýþlardý. Bunu, Susanlý devletinin kurucusu ve 226ðda Küçük Arþaklýlarýn güneyde uç beyleri olan ðHeftan Bokhtð birliði elbeylðini yýkan I. Ardeþir, bizzat ðKarnamakðýnda belirttiði gibi; Ýranðdaki ananelere ve belgelere göre I.Ardeþirðin istilasýný anlatan ve 915ðte ünlü tarihini bitiren Taberiðde anmaktadýr. Küçük Arþaklýlarýn tarih destanlarý ve el beyleri kütüðü sayýlan ðDede Korkut Oðuz namelerindeð, Herodotðta ðPakt-ukð (Pakt-lar) karnamakðta ðHeftan Bokhtð ve Taberiðde ðHeftan Bokhtðun Ejderha Melikið denilen Kürtlerin El beyleri sülalesi, þu kliþeleþmiþ kütüklerle anýlýyor:

· ðBýyýðý kanlu Boðduz Aman heybetlüð ;
· ðBýyýðýný enðsesinde üç kez düðen,
· Kakhýdukda karýmuna kan kaþanduran,
· Karagözü kanýn dönen,
· Yer avraný (ejderhasý) yýlan,
· Ademiler (Ýnsanoðlu) avraný Ucun (Türk uruðu:Usun) oðlu Aman Bekð
· ðKayan Ucun oðlu Aman Bekð (a-b. Topkapý Sarayý Oðuz namesi).
· Varuban Peygamberðinð yüzünü gören,
· Gülüben Oðuzðda Sahabesi olan,
· Acýðý tutanda, býyýklarýndan kan çýkan
· Býyýðý Kanlu Bogduz Amanð (II.Boy);
· ðBinð Bogduz (Böðdüz) baþlarý Amanð (IV. Boy);
· (Karadeniz kýyýsýnda Giresun çevresindeki ðDüzmürt Hisarýðný düþmanlardan almak ve kýz kardeþinin kocasý/eniþtesi ðKazýlýk Kocaðyý, buradaki tutsaklýktan kurtarmak üzere gidip, baþaramadan dönen Kürtler elbeyisi sülalesi sembolü Bogduz Aman, kendi erliðini öðrenirken)

· ðBindiðümde, yel yetmezdi orgunum,
· Yengi Bayýrðýn kurduna benzerdi yiðitlerim;
Yedi kiþiyle kurulurdu, menüm yayum (Ksenofonðun anlattýðýný hatýrlayýnýz);
Kayýn (aðacý) dalý yeleðümden som altunlu menüm okhumð (VII: Boy);
(Ateþ tapan Sasanlý Ýran sembolü) ðDepegözðün bunaltýp yendiði ðOðuz Beylerið (Küçük Arþaklý Elbeyleri) arasýnda, ðBýyýðý kanlu Boðduz, elinde zebun olduð (VIII.Boy) (Dede Korkut Kitabý).

1597ðde Bitlisðte yazýlan ilk Kürtler tarihi Farsça ðþeref nameðde, Dicle Kürtleri sayýlan Kürmançlarðýn ðOðuzlarðdan geldiði, milli Kürt destan ve ananelerinden alýnarak þu dört delille anlatýlmýþtýr.

1-ðKürtler, Cen Taifesiðndendirð (yani; Selçuklu, Ak koyunlu ve Osmanlý soy kütüklerinde, onlarýn atalarýnýn geldiði ðüinð / Doðu Türkistan ülkesi halkýndan Kara hanlýlar, ðGürcistanðdakið Orbelliler, Ahlat,Muþ, Bitlis, Bingöl bölgelerindeki Mamýk Konak Kardeþler uruðu / Kara koyunlular gibi Kürtler de ðüinðdenð gelmedirler)

2-ðBütün Kürtler, Bokht ile Beçen (Peçen) adlý iki kardeþten türemiþlerdir.ð (Yani, bütün Dicle Kürtleri/Kürmançlar, 12 boy Boz oklar ve 12 boy üç oklar koluna ayrýlan 24 Oðuz Boylarýnýn üç oklar/Ýç Oðuzlar kolundan, ðBokhtan = Bokht-larað adýný veren Bogd-uz ile ðBecenevið / Peçenekðe adýný veren Beçenðden türeme sayýlýrlar);

3-Ýslamlýktan önceleri Kürtler, ðTürkistanðýn ulu kaðanlarýndan Oðuz Hanlýlara tabi olup, onlarýn soyundandýrlar;

4-Dede Korkut Oðuz namelerindeki kütük ve bilgilere uyan ve ðKürt Oðuz namesið sayýlan bir milli destanýn özetini de þöyle veriyor ;

ðOðuz Hanð(lýlar) uzaktan duyup öðrenerek, Ýslam dinini benimsediklerini arz eylemek üzere, (622-632 arasýnda) ðHazredi Muhammet ðe elçi olarak, Kürtlerin elbeyisi (sülalesinden) Bogduz Aman adlý, korkunç görünüþlü ve dev yapýlý birisini gönderdiler.ð

ðBu korkunç yüzlü Elçi de, uruðunu ve boyunu soran Hazreti Peygambere : Kürtler Taifesindenim dedi...ð