ERBİL TüRKMEN şEHRİ

Bir kimse dokunamaz gönülde tek gülüme
Her engel işkenceye her yanım yaksalarda
Toprağıma yurduma can kanım vereceğim
Unutamam yetirse Türklük aşkı ölüme
Kalbim Erbilğe verdim tek onu seveceğim

Ne güzel her gecede Erbilğle hayal kurmak
Yatınca tam rüyamda Kaleni göreceğim
Toprağa baş dayayıp yerimiz kanla almak
Gönül Erbilğe verdim Erbilği seveceğim

GüKBüRü yanıyor Kerkükğün ocağında
Mas mavi Al bayraklar canlanır toprağında
Can versem ölsem yine yurdumun kucağında
şehitlere kavuşsam ümide ereceğim

Erbilğim rüzgar gibi duyguyla aşkıma es
Bırakma ölüm sensiz uyan, uyan ver bir ses
Mutlu sen olmayınca alamam hiçbir nefes
Kalbimi sana verdim sana can adacağım
Canım Erbilğe verdim tek onu seveceğim

Sadun Köprülü