şu Öılgın Türkler...

[atoybil]

şu üılgın Türkler...

Merhaba Sevgili okuyucularım. Türkçeyi bilen ve okuyan her Türk vatandaşının, kendi tarihi ve zorlu yolculuğunu da bilmesi gerektiğine inanıyorum. Birbirinden önemli yapıtları ve belgesel çalışmalarıyla tanıdığımız, oyun yazarı, değerli hoca ve Devlet Tiyatroları eski genel müdürü, Turgut üzakman''ın, "şu üılgın Türkler" adlı Romanı Türk tarihimizi, yaşananları, an be an savaşı ve zorluklarını, kısacası; Türk''ün destanını, tarihsel gerçeğini, çok güzel bir Türkçe ile anlat, müthiş bir kitap olmuş. Genel de, elime geçirdiğim her kitabı mutlaka sonuna kadar okurum. Bazen de kitap bana ben kitaba uzunca bir süre bakışırız ondan sonra elime alırım. Ya da koptuğum anlar olur, bazı bölümlerini döner bir kez daha okurum. "şu üılgın Türkler"i ise, çok kalın olmasına rağmen müthiş bir süratle, neredeyse elimden bırakmamacasına okudum, yaşadım, ağladım. İki dedem de İstiklal harbi gazisiydi. Onlardan duyduğum hikayeleri, olayları içindeymişçesine yaşadım. Hele ki o son sözler 688 sayfa''nın sonundaki kısacık özet; kitap''tan aynen naklediyorum. (Okumayanlar için) "Sevgili gençler! İstiklal Savaşı, dünyadaki en meşru, en ahlaklı, en haklı, en kutsal savaşlardan biridir. Emperyalizmi ve yamaklarını dize getiren, bir enkazdan yepyeni, çağdaş bir devlet kurmayı başaran atalarınızla gurur duyun. şehit ve gazi atalarınızın onurunu yalancılara çiğnetmeyin sevgilerle". Tüylerimin diken diken olduğu ve ecdadımızla ve dedelerimle tekrar gurur duyduğum bu kitabı kütüphanemin hiç modası geçmez gerçek klasikler bölümünde saklayıp, büyüdüğünde küçük oğluma da okutacağım.

Mustafa Kemal''in askerlerinin ve Anadolu halkının, çaresiz denen, zavallı denen bu büyük milletin ne çok düşmanı varmış. "Sadece Yunanlılar, İngilizler, Fransızlar, İtalyanlar değil. Enver Paşa''dan tutunda padişaha kadar, işbirlikçiler, Rumlar, yobazlar, din tüccarları, bir sürü hainler ordusu. Baş edilmesi zor bir yokluk, parasızlık ve yoksulluk, buna karşılık, Türk''ün çelik gibi iradesi, imanı, inancı ve Kuva-i Milliyeci ruhu var. Analar var, bacılar var... Tabiri yerindeyse bu destanı yazanlar var öte yanda. Her yolculuk sırasında geçtiğimiz, seyrettiğimiz ova ve bayırların ruhu var, bu mücadelelere tanıklık etmiş dağların, taşların sessiz çığlığı var o yerler de. Afyon Karahisar, Dumlupınar, Seyirtepe, Kocatepe, Sakarya da, Türk askerinin ayak izleri var. Bu sefer ki yolculuğum bir başka oldu. Aynı yerlerden, aynı yollardan geçtim yine. Sadece şahsım değil sanki ruhum saygı duruşundaydı. Bize emanet edilen bu toprakların yüreğine dokunmuş gibi hissettim kendimi. Analarla, bacılarla ve insanımızla bir kez daha gurur duydum.

Sevgili Turgut üzakman Hoca''nın ellerine sağlık, okurken yüreğiniz titriyor, darmadağın oluyorsunuz. Gün boyu kıran kırana bir savaş yaşanmışken ve ertesi günde aynı şiddetle yaşanacakken, Başkomutan Sabah kahvesini içiyor ve çevresindekilere şöyle diyor;

"Biliyor musunuz? gece Reşat Nuri Bey''in üalıkuşu romanını okudum, bitirince İsmet''e vereceğim. Sonra da sizler okuyun." Böylesine özel bir kumandan...
Millet balta, orak, pencere demiri, çekicini, demirden mamul nesi varsa eritip, süvarisinin eline kılıç olsun diye, kağnılarla cephe''ye taşırken, padişahın emriyle şeriye ve Maarif nezaretlerinin marifetiyle, Osmanlı erkekleri Müslüman kadının nasıl giyinmesi gerektiğini tartışıyordu. Etek boyu ölçüsü alıyor, analar, bacılarsa başörtülerini, hırkalarını mermilere sarıp minicik yavrularının kundaklarını top ve tüfeklerinin üstüne örtüyorlardı. Mümkün mü gözyaşlarınızı tutmanız?

Hele ki 3.Alay Komutanı Yarbay Ferit gözlerine inanamıyor. Binlerce Yunanlının içinde kalan 23 erden 17''si şehit, yüzbaşılarının ve arkadaşlarının cesetleriyle birlikte geri gelmişti. Nasıl kurtulup geldiklerini anlatamıyorlardı. Hatırlamıyorlardı. Gelmişlerdi işte... Yarbay hepsini öptü, ödül olarak ta her birine bir çay şekeri parçası verdi. üünkü verecek başka bir şey yoktu... Cephede Sefalet ve yokluk yaşanırken, İstanbul''da tuzukurular, düşman yandaşları balolu gecelerde eğleniyor ve şampanyalar patlatıyorlardı.
Cephede çoluk-çocuk, baba-oğul, ağabey-kardeş çarpışırken, Anadolu böylesine bir birlik yaşarken, analar silah taşır, genç kızlar onurlarını korumaya çalışırken. Ankara''nın biran evvel düşmesi için dua edenler de vardı. Daha niceleri... okudukça sarsılacağınız bir eser, rahmetli dedem; açlıktan gün oldu ki saatlerce parmaklarımı emdim, ot yedim dediğinde anlayamamıştım, şimdi daha iyi anlıyorum, ruhunuz şad olsun. Böylesine bir destanı, böylesine mükemmel bir roman haline dönüştüren üzakman''ın eline, emeğine sağlık.

Bilgi yayın evi ve kitaba emeği geçen herkese sonsuz teşekkürler. Mutlaka okunmalı ve gençlere, tarihimizi en güzel anlatan kitap olarak hediye edilmeli.